Janny is een zelfstandige jonge vrouw. Het is crisistijd en betaald werk is niet vanzelfsprekend. Ze is heel mobiel en werkt op verschillende plekken in heel Nederland. Dat zal vaak alleen maar voor kost en inwoning zijn geweest. Ze werkt een aantal jaren in de Kinderkolonie Zonneoord in Ede, waar zwakzinnige kinderen worden verzorgd. Daarna werkt ze in het Gasthuis Noordpoortplein in Middelburg, het Berghwegziekenhuis in Rotterdam en het Ziekenhuis de Goddelijke Voorzienigheid in Sittard.

In 1940 wordt Janny verpleegster in het ziekhuis ‘Schouwen-Duiveland’ in Noordgouwe. Het ziekenhuis ligt op de  kruising van de Heereweg en de Donkere Weg. Nu is daar gevestigd het kuuroord ‘De Schouw’. Jannetje woont in het Zusterhuis Zonneweelde aan de Zuid-Bosweg, dat vlak tegenover het ziekenhuis ligt.

Wat is er gebeurd
Het is 7 mei 1945. De Duitsers hebben al gecapituleerd, maar Schouwen-Duiveland is nog steeds bezet. Zes Engelse landingsvaartuigen verschijnen op de Oosterschelde. Ze zijn vertrokken uit Colijnsplaat. Aan boord mariniers van het 47 Royal Marine Commando. Drie landingsvaartuigen varen richting Zierikzee en drie naar Burghsluis. In het eerste landingsvaartuig, bestemd voor Zierikzee zit een soldaat met een een witte vlag. Het meevoeren van de witte vlag is nodig omdat de goed bewapende Duitsers tegenstand kunnen bieden. Met de aanstaande capitulatie van de Duitsers op het eiland moet onnodig bloedvergieten zoveel mogelijk worden voorkomen.

Voorzichtig zoeken de vaartuigen zich een weg naar de overkant van de Oosterschelde. Het Havenkanaal is met een boom afgesloten, daar kunnen ze niet naar binnen. Halverwege de Oosterschelde blijven twee van de vaartuigen heen en weer varen, terwijl de derde met de witte vlag gehesen, koers zet naar de zeedijk bij Borrendamme tussen het Havenhoofd en de Boerenweg. Met detectieapparaten controleren de Engelse mariniers of er mijnen liggen. Gelukkig, ze landen precies naast een mijnenveld.

Vlak bij de dijk staan drie woninkjes, waarin nog enkele mensen verblijven. Die komen snel kijken naar het bijzondere transport aan de voet van de dijk. Kennelijk verspreidt het gerucht van de komst van de Engelse mariniers zich razendsnel. Meer mensen komen snel aanfietsen. Duitsers zijn in de buurt niet te bekennen.

In de verte naderen langs de dijk enkele jonge vrouwen op fietsen, ze zwaaien blij met hun armen en juichen. Het zijn verpleegsters van het ziekenhuis in Noordgouwe. Vanaf Noordgouwe is het maar een klein eindje om de Oosterscheldedijk te bereiken. Als ze bij de voet van de dijk komen stormen ze enthousiast naar boven. Van alle kanten worden waarschuwingen voor landmijnen geroepen, maar ze hebben het betonnen ‘Muralt-muurtje’ dat op de dijk is gebouwd al bereikt.

Janny is één van deze vrouwen en in haar enthousiasme om zo snel mogelijk de landing van dichtbij te kunnen bekijken wil ze een voorgangster passeren en stapt even over het ‘Muralt-muurtje’ aan de gevaarlijke kant, de kant van de Oosterschelde. Een oorverdovende knal weerklinkt en met een boog slaat Janny terug over het muurtje. Zwaargewond ligt ze op de dijk met een afgerukt onderbeen. De verpleegster Janny Kastelein uit Noordgouwe, is de volgende dag op 8 mei 1945 overleden, 41 jaar oud.